Streszczenie
Artykuł przedstawia sposób ujmowania lęku w psychopatologii – z jednej strony, jako chwilowego stanu emocjonalnego lub utrzymującej się dłużej cechy osobowości, a z drugiej, jako objawu lub jako składnika zespołu klinicznego. Na tym tle zwraca uwagę na wzajemne powiązania między somatycznymi, psychicznymi i środowiskowymi uwarunkowaniami występowania lęku oraz na jego centralną pozycję w klinice zaburzeń psychicznych oraz ważną rolę w patogenezie i leczeniu niektórych chorób somatycznych.