Streszczenie
Analizując przypadek pacjentki z zespołem paranoidalnym autorka rozpatruje zjawisko skargi rozumianej, jako całość, która w indywidualny sposób komunikuje temat odczuwanego cierpienia. Zwraca uwagę na treść i funkcję skargi ze szczególnym uwzględnieniem fenomenu zamiany ról – skarżącej się w oskarżycielkę. Traktując całość ekspresji pacjentki, jako komunikat, za którego pomocą pacjentka porozumiewa się z otoczeniem, autorka zwraca uwagę na interakcyjny charakter objawów i docieka psychodynamicznego mechanizmu ich powstawania.