Streszczenie
Choć w ostatnich latach znacznie powiększyła się liczba nowych LPP, to jednak nadal wybór leku dla chorego z padaczką powinien być poprzedzony rozpoznaniem typu napadów lub zespołu padaczkowego oraz dokonany spośród leków klasycznych, przy uwzględnieniu indywidualnej sytuacji klinicznej, a także oczekiwań pacjenta. VPA i CBZ należą do leków pierwszego wyboru stosowanych w monoterapii odpowiednio napadów pierwotnie uogólnionych lub częściowych. PHT i PB również wykazują szerokie spektrum aktywności, jednak ze względu na toksyczność stosowane są w drugiej kolejności. W napadach niesklasyfikowanych najbezpieczniej jest stosować leki o szerokim spektrum aktywności (VPA), które nie indukują innych typów napadów (PB, PHT, CBZ). Leki nowej generacji (VGB, LMT, TGB, GBP, TMP, FBM) obecnie stosowane są w politerapii, jako dodane do leków pierwszego wyboru, w przypadku padaczki lekoopornej. Dawka leku powinna być budowana stopniowo, w oparciu o kliniczną ocenę skuteczności i toksyczności, indywidualnie dla każdego chorego. Należy liczyć się nie tylko z możliwością zależnych od dawki ostrych objawów toksycznych, ale również z idiosynkrazją i toksycznością w leczeniu przewlekłym. Monitorowanie stężeń leku we krwi ma obecnie ograniczone zastosowanie przy ocenie skuteczności terapii.