Streszczenie
W artykule przedstawiono badania wykonane na przełomie lat 1998/99 wśród 46 kobiet przebywających w schroniskach Krakowa i Wrocławia. Wszystkie kobiety opuściły miejsce zamieszkania i znalazły się w schronisku z powodu przemocy ze strony męża lub partnera. Tylko jedna kobieta w badanej grupie była bezdzietna. Pozostałych 45 kobiet miało od jednego do siedmiorga dzieci. Razem badane matki wychowywały 115 dzieci – 54 dziewczynki i 61 chłopców. Głównymi powodami agresywnego zachowania mężów/partnerów wobec kobiet i dzieci były alkoholizm (87%) i zaburzenia lub choroby psychiczne (l3%). Ofiary były poddawane rozmaitym formom przemocy: fizycznej – bicie różnymi przedmiotami, bicie po twarzy, kopanie, duszenie, pociąganie za włosy, werbalnej – poniżanie, inwektywy, przekleństwa, kłótnie i awantury, emocjonalnej – groźby zabicia kobiety, dzieci lub siebie samego, izolowanie – zamykanie w domu, zaniedbywanie, pozbawianie snu, przemoc seksualna w obecności dzieci i inne tego typu uczynki. Jest niemal regułą, że mężczyźni ci pochodzą z rodzin, gdzie alkohol „lał się strumieniami" (78%) a rodzice stosowali przemoc wobec dzieci (76%). Podobna sytuacja była w rodzinach, z których wywodziły się kobiety. W 61% badanych kobiet stwierdzono alkoholizm rodziców, a w 85% stwierdzono przemoc w rodzinie. Te spośród badanych kobiet, które doznały w dzieciństwie przemocy często zbyt długo utrzymywały w tajemnicy agresję mężów uważając, że „takie jest życie". Oboje małżonkowie w dużej mierze akceptowali stereotyp agresywnego zachowania i sami ten model powielali we własnym życiu, przyczyniając się tym samym do przenoszenia agresji z pokolenia na pokolenie.