2002 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 11, zeszyt 3

Otępienia

Otępienie z ciałami Lewy’ego: obraz kliniczny, patogeneza i postępowanie terapeutyczne

Tomasz Sobów1, MARCIN GORCZOWSKI1, Radosław Magierski1
1. Klinika Psychiatryczna Akademii Medycznej
Postępy Psychiatrii i Neurologii, 2002, 11, 237-246
Słowa kluczowe: otępienie z ciałami Lewy’ego, obraz kliniczny

Streszczenie

Otępienie z ciałami Lewy'ego (DLB) może być przyczyną nawet ok. 20% otępień, ustępując, co do częstości tylko chorobie Alzheimera. Za najbardziej charakterystyczne objawy uznaje się triadę: parkinsonizm, fluktuacje funkcji poznawczych i halucynacje wzrokowe. W przypadku takiego obrazu klinicznego często stawiane jest rozpoznanie „psychozy starczej" (obejmujące przypadki ostrych i podostrych zespołów omamowo-urojeniowych z otępieniem i okresowo występującymi zaburzeniami świadomości), pod którym prawdopodobnie kryje się większość nierozpoznanych przypadków DLB. Wyodrębnienie otępienia z ciałami Lewy'ego, jako odrębnej jednostki nozologicznej i jej różnicowanie zarówno z chorobą Parkinsona z otępieniem, jak i z chorobą Alzheimera wydaje się mieć istotne znaczenie kliniczne ze względu na odmienności terapeutyczne (dobrą reakcję na inhibitory cholinesterazy oraz nadwrażliwość na neuroleptyki). W pracy omówiono obraz kliniczny, patogenezę, różnicowanie choroby oraz aktualne zalecenia terapeutyczne.

Adres do korespondencji:
Adres: Dr Tomasz Sobów, I Klinika Psychiatryczna Akademii Medycznej,
ul. Czechosłowacka 8/10, 92-216 Łódź