2004 suplement 3

Powrót do zeszytu

Tom 13, suplement 3

Farmakoterapia

Badanie aktywności CYP2D6 u pacjentów z zaburzeniami depresyjnymi

MONIKA SZEWCZUK-BOGUSŁAWSKA1, KRYSTYNA ORZECHOWSKA-JUZWENKO2, Andrzej Kiejna1, PIOTR MILEJSKI2, Jan Aleksander Beszłej1, Magdalena Grzesiak1
1. Katedra i Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej we Wrocławiu
2. Zakładu Farmakologii Klinicznej Akademii Medycznej we Wrocławiu
Postępy Psychiatrii i Neurologii, 2004, 13, suplement 3 (19), 71-76
Słowa kluczowe: CYP2D6, depresja, test sparteinowy

Streszczenie

Cel. Cytochrom 2D6 uczestniczy w metabolizmie większości leków przeciwdepresyjnych. Aktywność cytochromu 2D6 jest uwarunkowana genetycznie. Obecnie wyróżnia się cztery odmienne fenotypowo grupy: ultraszybkiego (UM), szybkiego (EM), pośredniego (IM) i wolnego metabolizmu (PM). Następstwem konsekwencji klinicznych zmienionej aktywności CYP2D6 mogą być: wystąpienie nasilonych objawów niepożądanych, brak efektu terapeutycznego skutkujące niepowodzeniem terapii i prowadzące często do potrzeby hospitalizacji. Są doniesienia o częstszym występowaniu fenotypu PM wśród pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie z powodu zaburzeń psychicznych w porównaniu do grupy populacyjnej. Celem badania było porównanie częstości występowania poszczególnych fenotypów CYP2D6 w grupie pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych i w grupie populacyjnej.

Metoda. Do badania zakwalifikowano 52 pacjentów hospitalizowanych psychiatrycznie, u których rozpoznano zaburzenia depresyjne zgodnie z kryteriami ICD-10 i DSM-IV – dużej depresji). 160 zdrowych ochotników stanowiło grupę populacyjną. Aktywność CYP2D6 określono metodą fenotypowania z użyciem sparteiny. Po doustnym zażyciu sparteiny prowadzono 6-godzinną zbiórkę moczu. Na podstawie wartości wskaźnika metabolicznego (MR) sparteiny (czyli stosunku ilości niezmetabolizowanej sparteiny wydalonej z moczem do ilości jej hydroksymetabolitów), określono fenotyp oksydacji CYP2D6.

Wyniki. W teście dokładnym Fishera nie stwierdzono istotnej statycznie różnicy w częstości występowania poszczególnych fenotypów CYP2D6 pomiędzy grupą populacyjną a grupą pacjentów (p = 0,502). W grupie obejmującej fenotyp EM i IM stwierdzono istotnie statystycznie wyższą wartość wskaźnika MR sparteiny w grupie pacjentów (średnia 2,74) w porównaniu do grupy populacyjnej (średnia l,75).

Wnioski. Grupa pacjentów z rozpoznaniem zaburzeń depresyjnych, hospitalizowanych psychiatrycznie, nie różni się pod względem częstości występowania fenotypów CYP2D6 od grupy populacyjnej. Aktywność CYP2D6 (fenotyp EM i IM) w grupie pacjentów jest niższa niż w grupie populacyjnej.

Adres do korespondencji:
Dr Monika Szewczuk-Bogusławska,
Katedra i Klinika Psychiatrii Akademii Medycznej,
ul. Pasteura 10,
53-167 Wrocław,
e-mail: msbog@psych.am.wroc.pl