Streszczenie
Cel. Prezentowana praca jest kontynuacją myśli badawczej Jana M. Horodnickiego i ma na celu ocenę podstawowego wydzielania TSH i hormonów tarczycy, T3 i T4 u pacjentów z depresją jako cech predykcyjnych wyboru najbardziej użytecznego selektywnego tymoleptyku.
Metoda. Badaniem objęto 54 pacjentów hospitalizowanych w Klinice Psychiatrii PAM w latach 2000-2004, z rozpoznaniem depresji endogennej, wg ICD-10. Pacjenci zostali losowo przydzieleni do dwóch grup: leczonych maprotyliną (tymoleptykiem selektywnie działającym na przekaźnictwo noradrenergiczne) oraz leczonych citalopramem (selektywnym inhibitorem wychwytu zwrotnego serotoniny). Dwukrotnie – wyjściowo i po 4 tygodniach leczenia, oceniano nasilenie zaburzeń depresyjnych wg skal: Hamiltona (HDRS), Montgomery-Asberg (MADRS) i Ogólnej Oceny Klinicznej (CGI) oraz oznaczano podstawowe stężenie TSH i hormonów tarczycy (T3 i T4).
Wyniki. Grupa pacjentów leczonych maprotyliną z ponad 50-procentową redukcją objawów depresji (n1 = 24), co przyjęto jako poprawę, była podobna z uwagi na podstawowe wydzielanie TSH, T3 i T4 przed leczeniem do grupy pacjentów leczonych citalopramem bez poprawy (n4 = 12). Natomiast grupa pacjentów leczonych maprotyliną bez poprawy (n2 = 6) była podobna do grupy pacjentów leczonych citalopramem z poprawą (n3 = 12).
Wnioski. Uzyskane wyniki wstępnie potwierdzają hipotezę, że względna nierównowaga przekaźnictwa noradrenergicznego i serotoninergicznego w ośrodkowym układzie nerwowym, warunkująca odpowiedź terapeutyczną na selektywny tymoleptyk, może być oszacowana na podstawie wydzielania TSH i hormonów tarczycy