Streszczenie
Cel. Zabiegi elektrowstrząsowe (EW) są nadal stosowane we współczesnej psychiatrii. Technika wykonywania zabiegów jest wciąż udoskonalana, tak, aby spełnić dwa cele terapeutyczne, tj. wysoką skuteczność i dobrą tolerancję EW. Przedstawiono metody określania dawki energii elektrycznej wykorzystanej w czasie zabiegów elektrowstrząsowych.
Poglądy. Klasycznym kryterium skuteczności zabiegu EW jest długość wywołanego przepływem prądu uogólnionego napadu drgawkowego wynosząca, co najmniej 25 sekund wg zapisu EEG. Dobra tolerancja zabiegów oznacza minimalizowanie ryzyka wystąpienia zaburzeń funkcji poznawczych, również zaburzeń świadomości po zabiegach. Osiągnięcie tych dwóch celów terapeutycznych wymaga dobierania dawki energii elektrycznej w stosunku do wielkości indywidualnego progu drgawkowego pacjenta, mierzonego przed ECT. Dawka energii przewyższająca nieznacznie indywidualny próg drgawkowy uważana jest za optymalną. Użycie zbyt niskiej energii wywołuje napady za krótkie, użycie energii za wysokiej również skraca długość napadu oraz nasila zaburzenia funkcji poznawczych u pacjenta. Trudności w szacowaniu energii wynikają ze zmian wartości progu drgawkowego pojawiających się w trakcie cyklu zabiegów oraz w zależności od towarzyszącej farmakoterapii i cech osobniczych pacjenta. W najnowszych metodach określania optymalnej dawki energii rezygnuje się z klasycznego kryterium skuteczności, zastępując je szczegółową analizą zapisu EEG podczas czynności napadowej.
Wnioski. Stosowanie tych metod umożliwia dopasowywanie wartości energii do zmian wartości indywidualnego progu drgawkowego pacjenta z zabiegu na zabieg. Najnowsze sposoby szacowania energii elektrycznej, przedstawiane w niniejszej pracy, znalazły już zastosowanie w udoskonalonych technicznie aparatach do wykonywania zabiegów EW.