Streszczenie
Cel. Sporadyczna postać CJD jest rozpoznawana w Polsce czterokrotnie rzadziej niż w krajach zachodnich. Na typowy obraz kliniczny sCJD składa się triada objawów: otępienie, mioklonie i charakterystyczny zapis EEG. U niektórych pacjentów występują psychiczne objawy prodromalne takie jak zmiana osobowości, depresja, labilność emocjonalna. Przypadki sCJD, rozpoczynające się od objawów psychotycznych są uważane za rzadkie.
Przypadek. Przedstawiono przypadek 68 letniego mężczyzny, u którego pierwszymi oznakami sCJD były objawy zespołu paranoidalnego.
Komentarz. Przyżyciowa diagnoza sCJD jest możliwa w przypadku nietypowym, warunkiem sine qua non jest staranna ocena chorego i nieuleganie stereotypom o przyczynach zaburzeń psychicznych i poznawczych u starszych pacjentów. Diagnozę sCJD należy brać pod uwagę zawsze przy szybko narastających objawach otępienia z towarzyszącymi objawami neurologicznymi i psychotycznymi.