Streszczenie
Cel. Celem pracy jest ocena różnic w sposobie funkcjonowania poznawczego osób chorujących na cukrzycę (typu 1, typu 2) oraz osób zdrowych.
Metoda. W badaniu wzięło udział 99 osób w wieku 18-55 lat: chorzy z rozpoznaniem cukrzycy typu 1 (31 osób), chorzy z rozpoznaniem cukrzycy typu 2 (31 osób), grupa porównawcza (37 osób, osoby bez rozpoznanych zaburzeń wpływających na funkcjonowanie poznawcze). W badaniu wykorzystano metody neuropsychologiczne służące do oceny funkcji poznawczych. Wśród zmiennych zależnych poddanych badaniu znalazły się: uwaga, pamięć (wzrokowa i słuchowa, bezpośrednia i odroczona), uczenie się, pamięć operacyjna, funkcje wykonawcze, koordynacja wzrokowo-ruchowa, myślenie abstrakcyjne, fluencja słowna.
Wyniki. Zaobserwowano istotne statystycznie różnice pomiędzy badanymi grupami w zakresie mierzonych funkcji. Sprawność funkcjonowania poznawczego osób chorujących na cukrzycę okazała się istotnie niższa niż sprawność funkcjonowania poznawczego badanych na cukrzycę nie chorujących (grupy porównawczej).
Wnioski. 1) Osoby chorujące na cukrzycę wykazują istotnie gorsze funkcjonowanie poznawcze niż osoby z grupy porównawczej, a różnice dotyczą: sprawności i szybkości psychomotorycznej, efektywności pamięci wzrokowej i słuchowej, zdolności uczenia się, koncentracji uwagi, płynności słownej oraz pamięci operacyjnej i funkcji wykonawczych. 2) Pacjenci z cukrzycą typu 1 wykazują istotnie gorsze funkcjonowanie poznawcze niż osoby z grupy porównawczej w zakresie: sprawności i szybkości psychomotorycznej oraz słuchowej pamięci odroczonej. 3) Pacjenci z cukrzycą typu 2 wykazują istotnie gorsze funkcjonowanie poznawcze niż osoby z grupy porównawczej w zakresie: myślenia abstrakcyjnego, szybkości i sprawności psychomotorycznej, fluencji słownej, bezpośredniej i odroczonej pamięci słuchowej oraz pamięci operacyjnej i funkcji wykonawczych.