Streszczenie
Cel. Podstawą skutecznie działającego systemu wsparcia środowiskowego jest zespół interdyscyplinarny. Podejmowane przez niego działania polegają zwykle na aktywizacji społecznej, uczeniu nowych umiejętności oraz wspieraniu w codziennym funkcjonowaniu. Środowiskowe systemy rehabilitacji i oparcia dla osób chorujących psychicznie bazują na licznym już dziś w skali kraju personelu niemedycznym. Mimo tego, że placówki te funkcjonują w Polsce od dłuższego czasu, niewiele wiemy o ich personelu. Celem prezentowanych badań była charakterystyka personelu placówek środowiskowych działających w 2 warszawskich dzielnicach Targówek i Białołęka, określenie głównych trudności, z jakimi się spotykają oraz zapotrzebowania na wsparcie.
Metoda. W badaniu wzięło udział 30 osób – pracowników środowiskowego systemu wsparcia społecznego. Podstawowym narzędziem badawczym była przygotowana specjalnie na potrzeby badania ankieta, dzięki której zebrano informacje na temat: specjalności terapeutycznej badanych, miejscu zatrudnienia, stażu pracy, zakresu obowiązków, zadowolenia z wykonywanej pracy, deklarowanych problemów zawodowych.
Wyniki. W przeprowadzonym badaniu najwięcej osób miało wykształcenie pedagogiczne, najmniej terapeuty zajęciowego. Podstawowy zakres obowiązków obejmował przede wszystkim aktywizację społeczną, terapię zajęciową oraz wsparcie w samodzielnym funkcjonowaniu. W najmniejszym stopniu dotyczył aktywizacji zawodowej, poszukiwania pracy oraz kontaktów z pracodawcami. Najważniejszymi zgłaszanym problemami w pracy zawodowej było agresywne zachowanie podopiecznych oraz trudności we współpracy z psychiatryczną służbą zdrowia.
Wnioski. W chwili obecnej opieka środowiskowa dla osób chorujących psychicznie w Polsce jest realizowana w znacznym stopniu przez niemedyczne zespoły niezwiązane bezpośrednio z psychiatrią, lecz wywodzące się z pomocy społecznej i organizacji pozarządowych. Można założyć, że będą one coraz liczniejsze, będą się rozwijać i nabierać znaczenia Warto zastanowić się jak zapewnić im wsparcie i zbudować efektywne kanały komunikacji i współpracy z psychiatryczną służbą zdrowia. Dziś te dwa środowiska działają w znacznej separacji. Wyraźnie widoczna staje się też potrzeba stworzenia ogólnopolskiego programu szkoleniowego nakierowanego na wzmacnianie kwalifikacji niezbędnych do pracy z osobami chorymi psychicznie w środowisku.