Streszczenie
Badaniem objęto 850 pacjentów, tj. 98% osób wobec których stosowano w szpitalach psychiatrycznych w Polsce, w roku 1994, środek zabezpieczający. Celem badania była charakterystyka tej populacji. Stwierdzono, że grupa ta jest mniej liczna niż w latach poprzednich (60-tych i 70-tych) oraz relatywnie mniejsza niż w niektórych innych krajach europejskich (Niemcy, Wielka Brytania). Badanych charakteryzuje, w porównaniu z pozostałymi pacjentami szpitali psychiatrycznych, duże nasilenie niekorzystnych cech kliniczno-psychopatologicznych (m.in. bardzo duży udział osób głęboko zaburzonych psychicznie, wielokrotne uprzednie hospitalizacje, bardzo długi czas detencji w szpitalu). Przejawiają oni także cechy świadczące o znacznej dezadaptacji społecznej (samotność, brak wykształcenia, bierność zawodowa, naruszanie podstawowych norm prawnych).