Streszczenie
W celu porównania obecności i nasilenia zaburzeń psychoorganicznych w badaniu klinicznym, psychologicznym, EEG i KT mózgu, zbadano 31 pacjentów z objawami zespołu psychoorganicznego. Oceny klinicznej dokonano przy użyciu skali objawów organicznego uszkodzenia mózgu (SOOUM) oraz skali Mini Mental State (MMS). W badaniu psychologicznym posłużono się testami organicznymi Bentona, Bender i Graham-Kendall. Wykonano też spoczynkowe badanie EEG oraz KT mózgu. Stwierdzono, że ocena kliniczna skalami SOOUM i MMS korelowała istotnie z psychologiczną oceną nasilenia objawów psychoorganicznych. Nie stwierdzono znamiennej statystycznie korelacji między nasileniem objawów psychoorganicznych w ocenie klinicznej lub psychologicznej, a wynikiem badania EEG lub KT mózgu. Wyjątek stanowił pacjent ze zmianami EEG w okolicy potylicznej, który miał istotnie niższy wynik badania skalą MMS. W odróżnieniu do oceny opisowej zmian w KT, wskaźniki czaszkowo-mózgowe korelowały istotnie ze skalowaną oceną kliniczną nasilenia objawów psychoorganicznych.