Streszczenie
Celem badań było ustalenie różnic między zaburzeniami pamięci bezpośredniej i odroczonej u osób z uogólnionymi uszkodzeniami mózgu oraz z depresją endogenną. Zbadano 21 chorych z uszkodzeniem mózgu oraz 21 pacjentów z depresją endogenną. Wykorzystano test Bentona, próbę powtarzania cyfr, „Test figury złożonej" Reya, podtest pamięci trwałej ze „Skali pamięci" Choynowskiego oraz skalę MMSE. Stwierdzono, że pogorszenie pamięci jest w większym stopniu następstwem uszkodzenia mózgu niż zaburzeń depresyjnych. W porównaniu z chorymi z uszkodzeniami mózgu, pacjenci z depresją wykonywali lepiej zadania odroczonego przypominania materiału słuchowo-werbalnego (p<0.03) oraz wzrokowo-przestrzennego (p<0.04).