Streszczenie
W celu oceny przydatności "Frankfurckiej skali samopoczucia" (FBS, Frankfurter-Befindlichkeits-Skala), zbadano 90 chorych na schizofrenię o zróżnicowanej charakterystyce klinicznej. Chorych badano dwukrotnie w odstępie ok. 48 godzin za pomocą skali FBS, jak również za pomocą trzech alternatywnych narzędzi samooceny (skala PD-S von Zerssena, 2 proste skale analogii wzrokowej) oraz, dla porównania, przy pomocy 3 skal oceny klinicznej (BPRS, KOSS-C, KOSS-W). Wyniki wskazały na wystarczającą rzetelność, tj. jednorodność wewnętrzną (alfa Cronbacha = 0,96) i powtarzalność (tauB = 0,86). Skala wystarczająco wysoko koreluje z wykorzystanymi alternatywnymi narzędziami samooceny, zwłaszcza z podobną do niej skalą PD-S (tauB = 0,65). Korelacje z oceną klinicysty (słabsze, lecz istotne związki, zwłaszcza z wytwórczą symptomatologią zespołu schizofrenicznego) oraz z wybranymi zmiennymi klinicznymi (sensowne związki z fazą choroby) oraz interesująca struktura czynnikowa samooceny sugerują, iż skala może być narzędziem trafnie rozwijającym (uzupełniającym) ocenę kliniczną. Wykorzystanie skali jest możliwe u chorych, którzy cechują się wystarczającą gotowością do jej wypełniania lub u których gotowość taką można wzbudzić. Skrócona wersja skali pozwala zmniejszyć tę niedogodność przy zachowaniu dobrych właściwości psychometrycznych. Wyniki prowadzą do wniosku, że skala FBS może być narzędziem przydatnym, uzupełniającym ocenę stanu psychicznego chorych na schizofrenię.