Streszczenie
Na kliniczne objawy choroby Alzheimera (Ch.A.) składają się z jednej strony zaburzenia funkcji poznawczych, z drugiej przedmiotowe i podmiotowe objawy zaburzeń spostrzegania, treści myślenia, nastroju lub zachowania, które w sposób istotny wpływają na przebieg choroby i utrudniają znacznie opiekę nad chorym. Celem pracy była analiza zaburzeń zachowania i objawów psychopatologicznych niebędących zaburzeniami czynności poznawczych u pacjentów z Ch.A. w poszczególnych okresach rozwoju otępienia. Obecność tych objawów stwierdzono u większości badanych w poszczególnych stadiach Ch.A., przy czym ich częstość była największa w otępieniu umiarkowanie głębokim i głębokim. W otępieniu o bardzo głębokim nasileniu częstość analizowanych objawów malała. Obraz zaburzeń zachowania zmieniał się w miarę rozwoju choroby: aktywność niedostosowana stawała się coraz bardziej niedorzeczna. Zmniejszała się częstość występowania zaburzeń depresyjnych, wzrastała natomiast częstość występowania urojeń i zaburzeń aktywności. Obraz i dynamika obserwowanych objawów mogą sugerować częstsze występowanie zaburzeń świadomości w Ch.A. niż to wynika z praktyki klinicznej.