Streszczenie
Za pomocą metody Rorschacha przebadano 75 osób chorych na schizofrenię paranoidalną lub prostą oraz 63 osoby zdrowe. Porównano częstość występowania w obu grupach czterech tzw. „szczególnych znaków": fragmentaryzacji perceptów (Frgm), opisywania rozmiarów perceptów (size), wydawania sądów emocjonalnych (EmJ) oraz wnioskowania przez indukcję (IndP). Osoby chore na schizofrenię istotnie częściej generowały wypowiedzi z wyrażaną fragmentaryzacją perceptów; co więcej, wypowiedzi tego typu cechowały się u osób chorych znacznie większym stopniem „dramatyzmu" czy też drastyczności. Fakty te próbowano interpretować, jako ekspresję procesów rozpadu osobowości. Pozostałe „znaki" nie różnicowały grupy eksperymentalnej od grupy kontrolnej, a ich współwystępowanie ze zdrowiem lub chorobą było często zależne od tablicy testu, w odpowiedzi na którą były generowane, a także od płci badanych osób. Szczególnie interesujące wydaje się to, że niekiedy te pozostałe trzy „znaki" skojarzone bywały raczej ze zdrowiem niż z chorobą. W literaturze dotyczącej testu Rorschacha występowanie wszystkich czterech „szczególnych znaków" uważa się za związane z patologią. Wydaje się, więc konieczna rewizja poglądów dotyczących takich „znaków" jak „size", „EmJ" oraz „IndP" i dalsze szczegółowe badania w tym zakresie.