Streszczenie
Otępienie naczyniowe jest konsekwencją uszkodzenia mózgu w przebiegu dysfunkcji naczyniowych różnego pochodzenia. Leczenie otępienia naczyniowego obejmuje najczęściej poprawę ukrwienia mózgu.
Cel – analiza skuteczności klinicznej winpocetyny w otępieniu naczyniowym w zależności od dawki leku.
Badani – grupa 58 osób wieku 65,8 lat ± 8,7 lat, z otępieniem naczyniowym (kryteria NINDS-AIREN).
Metody – Otępienie rozpoznawano na podstawie kryteriów NINDS-AIREN Głębokość otępienia określano przed i po leczeniu za pomocą skal Mini Mental State Examination (MMSE) i „Ogólnego wrażenia klinicznego" (Clinical Global Impression – CGI). Średnia wartość MMSE przed leczeniem wynosiła 19,6 punktu, natomiast CGI – 3,72 punktu. Żaden z chorych nie był równolegle leczony długotrwale innymi lekami nootropowymi. Średni czas leczenia wynosił 189,1 tygodnia.
Wyniki – U pacjentów przyjmujących dawkę 30 mg/die stwierdzono po leczeniu winpocetyną znamienną statystycznie poprawę o 1,3 punktu MMSE i 0,37 punktu CGI. Stan pacjentów przyjmujących dawkę 15 mg/die nie zmienił się w sposób statystycznie znamienny, nie obserwowano pogłębienia otępienia w trakcie długiej, średnio 3 letniej obserwacji.
Wnioski – uzyskane wyniki wskazują na neuroprotekcyjne działanie winpocetyny w otępieniu naczyniowym, która w dawce 15 mg/d. hamuje rozwój otępienia naczyniowego, natomiast w dawce 30 mg/d. może powodować poprawę w zakresie funkcji poznawczych.