Streszczenie
Znajomość postaw społecznych wobec różnych postaci zaburzeń psychicznych może być ważną przesłanką w przygotowaniu programów edukacyjnych i kampanii publicznych modyfikujących stereotypowe wyobrażenia na ich temat.
Cel. Rozeznanie, jak w opinii publicznej ujmuje się i jakie działania preferuje wobec rozpoczynającej się schizofrenii.
Badani i metoda. W ramach obszerniejszego sondażu prowadzonego przez CBOS na reprezentatywnej losowo-adresowej próbie dorosłej populacji społeczeństwa polskiego (1003 osoby) w grudniu 1999 r.:, respondentom przedstawiono opis typowych zachowań, które wg zgodnej opinii ekspertów stanowią przejawy rozpoczynającej się schizofrenii oraz zamknięte pytania o sposób ich zakwalifikowania oraz postępowania wobec nich.
Wyniki. Respondenci preferowali takie interpretacje zachowań, które akcentowały ich chwilowy charakter i nie chorobowe uwarunkowania. Na ich chorobliwość wskazywała co piąta osoba. Spośród sposobów udzielenie pomocy badani chętniej wybierali psychologiczną pomoc najbliższych lub osoby fachowo rozwiązującej trudne problemy, rzadziej sugerowano poradę psychiatryczną. Gdy jednak pytanie sugerowało początek choroby psychicznej w preferencjach, dominowała pomoc psychologiczna i psychiatryczna udzielana w trybie ambulatoryjnym. Leczenie szpitalne, zwłaszcza przymusowe, wybierane było rzadko.
Wniosek. Proces definiowania rozpoczynającej się schizofrenii i jej leczenia w kategoriach psychiatrycznych jest w społecznym odbiorze mało oczywisty. Może to opóźniać udzielenie odpowiedniej pomocy.