Streszczenie
Cel. Postępowanie w spastyczności i jej klinicznych następstw wymaga stałych badań klinicznych, jak i nowych sposobów postępowania. Celem było tu przedstawienie własnych doświadczeń autora w leczeniu spastyczności u dzieci z porażeniem mózgowym z zastosowaniem dokanałowego podawania baklofenu.
Badań i metoda. Ocenie klinicznej (zmodyfikowana skala Ashworta), czynnościowej (GMFM) i neurofizjologicznej poddano 10 pacjentów (w wieku 12-21 lat) z porażeniem mózgowym (przed i po wlewie do kanałowym baklofenu). Okres obserwacji wynosił od 6 do 20 miesięcy.
Wyniki. U wszystkich pacjentów stwierdzono statystycznie istotne zmniejszenie spastyczności (zarówno w ocenie klinicznej, jak i neurofizjologicznej). Spastyczność początkowo ustępowała w górnych mięśniach kończyn dolnych, a następnie w częściach dystalnych. Ustalenie optymalnej dawki leku wymaga okresu obserwacji od 3 do 6 miesięcy.
Wniosek. Zaprezentowane wyniki są bardzo obiecujące i wykazują kliniczne skuteczność baklofenu podawanego dokanałowo