Streszczenie
Cel. W pracy przedstawiono dane epidemiologiczne i kliniczne dotyczące samobójstw u osób w wieku podeszłym.
Poglądy. Problem samobójstw u osób starszych jest marginalizowany w literaturze psychiatrycznej, a w polskim piśmiennictwie nieomalże nieobecny. Dane epidemiologiczne wskazują na nieproporcjonalnie duży odsetek skutecznych prób samobójczych u osób w wieku podeszłym (szczególnie u mężczyzn) wypowiadających myśli samobójcze. Najistotniejszym czynnikiem ryzyka samobójstw u osób starych są zaburzenia afektywne, zwłaszcza przewlekła depresja. Istnieją możliwości skutecznych programów terapeutycznych (prawidłowo prowadzona farmakoterapia i psychoterapia) oraz, co wydaje się być nawet ważniejsze, prewencyjnych.
Wnioski. Wobec konieczności przekształcania obecnego, niewydolnego systemu opieki zdrowotnej w Polsce, warto rozważyć podjęcie długoterminowych, narodowych programów prewencyjnych, wśród których (ze względu na rangę problemu oraz ogromne koszty zaniechań) powinny znaleźć się programy ochrony zdrowia psychicznego, zwłaszcza dotyczące depresji i samobójstw, oraz otępień.