Streszczenie
Cel. Artykuł przedstawia współczesne koncepcje dotyczące roli temperamentu w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych.
Poglądy. Wyniki niedawnych badań wskazują na trafność obserwacji Emila Kraepelina, twórcy koncepcji choroby maniakalno-depresyjnej, który zakładał, że temperament rozumiany jako wrodzony, uwarunkowany głównie biologicznie sposób funkcjonowania, oparty o czynność ośrodkowego układu nerwowego, może stanowić istotny czynnik predysponujący do wystąpienia zaburzeń) afektywnych. Obecnie badania nad temperamentem koncentrują się wokół czterech zagadnień? – roli temperamentu jako czynnika predysponującego do zachorowania na zaburzenia dwubiegunowe, znaczenia cech temperamentalnych dla występujących w wieku rozwojowym zaburzeń zachowania poprzedzających wystąpienie zaburzeń dwubiegunowych, roli temperamentu jako wskaźnika tzw. zaburzeń ze spektrum dwubiegunowego, oraz wpływu temperamentu na obraz kliniczny zaburzeń afektywnych.
Wnioski. Badania nad temperamentem mogą poprawić rozumienie etiologii, związków nozologicznych i udoskonalić postępowanie kliniczne w zaburzeniach afektywnych dwubiegunowych.