Streszczenie
Cel. Badanie metodą rezonansu magnetycznego pozwala na uwidocznienie ognisk demielinizacyjnych, określenie ich liczby, objętości i lokalizacji. Celem pracy było wykrycie korelacji pomiędzy zmianami demielinizacyjnymi w mózgu w obrazie MR u chorych na stwardnienie rozsiane a symptomatologią kliniczną.
Metoda. Materiał kliniczny stanowiło 31 chorych z stwardnieniem rozsianym. Oceny stopnia niewydolności ruchowej dokonano na podstawie skali EDSS Kurtzke 'go. W oparciu o badanie MR mózgu wykonane w standardowych przekrojach, w sekwencji SE i FSE, dokonano oceny lokalizacji zmian demielinizacyjnych, ich ilości i objętości. Na podstawie obrazu MR mózgu wyodrębniono dwie grupy chorych: z ogniskami rozsianymi oraz ze zmianami rozlanymi. W analizie zmian demielinizacyjnych uwzględniono ich zależność od postaci choroby, czasu jej trwania i skali EDSS.
Wyniki. Ze względu na obraz MR podzielono chorych na dwie grupy: 12 osobową z dobrze ograniczonymi rozsianymi ogniskami i 19 osobową ze zmianami zlewającymi się. Postać nawracająco-zwalniającą choroby stwierdziliśmy u 10 chorych z ogniskami rozsianymi a postać postępującą u 2 chorych z ogniskami rozsianymi i 9 ze zmianami zlewającymi się. Objętość ognisk okazała się ok. 7.5 raza mniejsza u pacjentów ze zmianami rozsianymi niż ze zmianami rozlanymi. Czas trwania choroby jest prawie dwukrotnie dłuższy u pacjentów z ogniskami zlewającymi się i wykazują oni niższy stopień sprawności.
Wnioski. Oceniono, że objętość ognisk koreluje dodatnio z czasem trwania choroby i skalą EDSS. Pacjenci z ogniskami zlewającymi się mieli niższy stopień sprawności niż chorzy z ogniskami rozsianymi. Większa objętość ognisk występuje u pacjentów z postacią postępującą choroby, natomiast mniejsza u pacjentów z postacią nawracaj ąco-zwalniającą. U niektórych chorych z postacią pierwotnie postępującą wystąpiły trudności diagnostyczne ze względu na nietypowy początek choroby manifestujący się zaburzeniami psychicznymi.