2005 zeszyt 3

Powrót do zeszytu

Tom 14, zeszyt 3

Artykuł oryginalny

Dynamika hospitalizacji osób z zaburzeniami odżywiania w latach 1997-2002

Ludmiła Boguszewska1, Elżbieta Słupczyńska-Kossobudzka1, Walentyna Szirkowiec2
1. Zakład Organizacji Ochrony Zdrowia Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
2. Zakład Genetyki Instytutu Psychiatrii i Neurologii w Warszawie
Postępy Psychiatrii i Neurologii 2005; 14 (3): 183-188
Słowa kluczowe: zaburzenia odżywiania, epidemiologia, dynamika

Streszczenie

Cel. Zbadanie dynamiki hospitalizacji oraz zróżnicowania terytorialnego i jego przyczyn.

Metoda. Analizowano dynamikę hospitalizacji (rozpowszechnienie i zapadalność) w latach 1997-2002 w podgrupach płci, wieku i miejsca zamieszkania oraz w podgrupach diagnostycznych. W badaniu przyczyn zróżnicowania terytorialnego uwzględniono dwie grupy zmiennych niezależnych: dostępność łóżek oraz strukturę demograficzną populacji.

Wyniki. Hospitalizacja mężczyzn jest zjawiskiem marginalnym (27 osób rocznie), podobnie jak hospitalizacja kobiet powyżej 30 roku życia, dlatego też szczegółowe analizy objęły populację kobiet w wieku 11-29 lat. W ciągu 6 lat rozpowszechnienie hospitalizacji w tej grupie wzrosło o 152%, największy wzrost nastąpił w wieku 25-29 lat o (575%). Mieszkanki miast były częściej hospitalizowane niż mieszkanki wsi - na początku obserwacji 2,6, a na końcu obserwacji 1,8 razy częściej. Szczyt hospitalizacji przypada na wiek 17-19 lat, zarówno u chorych z anoreksją jak też z bulimią. W ciągu 6 lat hospitalizacja anoreksji wzrosła o 65%, a bulimii o 371%. Wskaźnik hospitalizacji jest bardzo zróżnicowany terytorialnie - w 2002 r. od 7 do 20 na 100 tys. mieszkańców. Struktura demograficzna województw nie wpływa na częstość hospitalizacji.

Wnioski. Charakterystyczna dla wielu krajów przewaga kobiet leczonych z powodu zaburzeń odżywiania jest w Polsce wyjątkowo wysoka. Chociaż mieszkanki miast trafiają do szpitala częściej niż mieszkanki wsi, dynamika wzrostu hospitalizacji jest wyższa w populacji kobiet wiejskich. Jest to zjawisko obserwowane w wielu krajach Europy i USA. Obecny model leczenia szpitalnego wydaje się mało efektywny w przypadku wielu chorych (ok. 1/4 pacjentek leczyła się na oddziałach psychiatrycznych ogólnych, a ok. 40% leczono krócej niż miesiąc). Częstość hospitalizacji jest bardzo zróżnicowana w poszczególnych województwach (w 2002 r. od 7,1 do 20,4 na 100 tys. mieszkańców). Terytorialne różnice hospitalizacji są w znacznym stopniu uwarunkowane dostępnością łóżek dla dzieci i młodzieży oraz dla chorych na nerwice.