Streszczenie
Cel. Opis występowania i obrazu PTSD wśród bezpośrednich świadków powodzi, nie leczonych psychiatrycznie przed powodzią, które nie doświadczyły innego zdarzenia stresowego mogącego być niezależną przyczyną wystąpienia PTSD.
Metoda. Badanie przeprowadzono 60-63 miesiące po powodzi, przez jednego badacza (lekarza - psychiatrę), w domach ofiar, po telefonicznym umówieniu się. Narzędziem użytym w badaniu był „Złożony międzynarodowy kwestionariusz diagnostyczny" (CIDI). Wykorzystano sekcję A - dotyczącą danych demograficznych i sekcję N - dotyczącą PTSD. Analizowano przebieg zaburzenia w dwóch grupach ofiar (47 vs 50 osób), podzielonych ze względu na rozmiar popowodziowych strat materialnych.
Wyniki. Obecność PTSD wykazano częściej wśród osób, które poniosły poważne straty w wyniku kataklizmu - 23,7% (n = 30) niż wśród osób, które nie poniosły znaczących strat materialnych - 7,2% (n = 30). Analiza nasilenia objawów z trzech głównych osi wykazała istotnie większą częstotliwość ich występowania w każdej z osi w grupie osób poszkodowanych trwale. Zdecydowana większość utrzymywała objawy PTSD ponad rok, bez względu na rozmiar szkód.
Wnioski. Większe nasilenie objawów w grupie osób poszkodowanych trwale dowodzi jego związku z przedłużającą się sytuacją stresową, jaką są trwałe szkody popowodziowe. Długość utrzymywania się objawów, podobna w obu grupach, stanowi o silnym wpływie stresora głównego i negatywnym wpływie braku psychologicznej pomocy ofiarom.