Streszczenie
Cel. Deinstytucjonalizacja, ograniczenie hospitalizacji i leczenie środowiskowe - to powszechnie przyjęte postulaty reformującej się psychiatrii. W pracy oceniono znaczenie aktualnej reformy służby zdrowia i systemu kontraktowania świadczeń zdrowotnych dla funkcjonowania i rozwoju środowiskowej opieki psychiatrycznej.
Metoda. Analiza zmian w strukturze lecznictwa psychiatrycznego w Polsce po roku 1970 pod kątem deinstytucjonalizacji i rozwoju środowiskowych form lecznictwa psychiatrycznego.
Wyniki. Mimo wzrostu w ostatnich latach liczby oddziałów psychiatrycznych przy szpitalach ogólnych i oddziałów dziennych oraz powstawania środowiskowych placówek oparcia społecznego dla psychicznie chorych w ramach pomocy społecznej, nasuwa się spostrzeżenie, iż model psychiatrii środowiskowej realizowany od lat siedemdziesiątych jest obecnie zagrożony. Pomiędzy rokiem 1999 a 2003 doszło do zwiększenia wskaźnika ogólnej liczby łóżek psychiatrycznych, zwłaszcza łóżek opieki długoterminowej, co może być przejawem tzw. transinstytucjonalizacji.
Wnioski. Istnieje potrzeba tworzenia form zintegrowanej psychiatrycznej opieki środowiskowej, koordynującej świadczenia lecznictwa i pomocy społecznej. Wskazana byłaby ocena liczby osób z zaburzeniami psychicznymi umieszczanych w placówkach stacjonarnych opieki długoterminowej - łącznie w strukturach służby zdrowia i pomocy społecznej.