Streszczenie
Cel. Obniżoną jakość życia w miastenii (MG) wyjaśniano dotychczas głównie spadkiem sprawności fizycznej. Celem badania była ocena roli czynników psychologicznych, takich jak nastrój, lęk jako stan i jako cecha oraz optymizm jako cecha dyspozycyjna, dla jakości życia w MG oraz przystosowania do choroby.
Metoda. Neurolog oceniał stan kliniczny chorych wg klasyfikacji Ossermana i Oosterhuisa. W badaniu psychologicznym zastosowano Skalę Oceny Jakości Życia QLQ-C.30 v. 3, Skalę Akceptacji Choroby AIS, Test Orientacji Życiowej LOT-R, Skalę Depresji Becka, Inwentarz Stanu i Cechy Lęku STAI oraz Skalę oceny niesprawności w życiu codziennym dla pacjentów z miastenią.
Wyniki. Niemal wszystkie komponenty jakości życia są w miastenii obniżone. Jakość życia w MG jest związana ze sprawnością w życiu codziennym oraz nasileniem lęku jako cechy. Akceptacji choroby w MG sprzyja niskie nasilenie lęku jako cechy, pozytywny nastrój oraz dobry stan funkcjonalny. Akceptacja choroby w miastenii jest na podobnym poziomie jak w innych schorzeniach przewlekłych.
Wnioski. Jakość życia i akceptacja choroby w miastenii są związane nie tylko ze stanem klinicznym pacjentów, ale także z czynnikami psychologicznymi. Zestawienie dotychczasowych badań jakości życia sugeruje, iż uczestnictwo w grupach wsparcia może pozytywnie wpływać na przystosowanie do choroby. Diagnoza depresji w miastenii nie może opierać się jedynie na objawach somatycznych.