Streszczenie
Cel. Jakość życia osób z rozpoznaniem schizofrenii żyjących w środowisku poza szpitalnym badana jest stosunkowo rzadko. Celem tej pracy jest ocena zmian jakości życia po dłuższym czasie trwania choroby w grupie chorych korzystających z systematycznej opieki ambulatoryjnej.
Metoda. W grupie 64 chorych z rozpoznaniem schizofrenii wg kryteriów DSM-IV leczonych od wielu lat w specjalnym programie ambulatoryjnym w Krakowie, w siódmym (K7) i dwunastym (K12) roku po pierwszej hospitalizacji porównano subiektywne i obiektywne wskaźniki jakości życia. Do oceny wykorzystano polską wersję „Kwestionariusza jakości życia" wg Lehmana.
Wyniki. Subiektywne wskaźniki jakości życia w badanym okresie okazały się względnie stabilne – jedynie ocena relacji społecznych zmieniła się (uległa poprawie) w sposób istotny (p<0,01). Równocześnie nastąpiło obniżenie ocen obiektywnych wskaźników jakości życia w zakresie: relacji społecznych (p=0,01), finansów (p<0,01), zdrowia (p<0,01) i religii (p<0,01)
Wnioski: Między siódmym a dwunastym rokiem od pierwszej hospitalizacji zaobserwowano u osób chorujących na schizofrenię wzrost satysfakcji z pozarodzinnych relacji społecznych przy równoczesnym obniżeniu obiektywnych wskaźników jakości życia tym zakresie a także w zakresie finansów, zdrowia i religii.