Streszczenie
Wszyscy zgadzają się, że Internet może być narzędziem służącym poprawie dobrostanu. Trudniej jednak o zgodność opinii w kwestii problemowego użytkowania Internetu. Może to wynikać częściowo z faktu, że badania naukowe zostały daleko w tyle za postępem technicznym i zainteresowaniem mediów. W procedurach diagnostycznych proponowanych od roku 1996 oraz w opracowanych narzędziach przesiewowych podkreśla się podobieństwa z używaniem substancji psychoaktywnych, zaburzeniami kontroli impulsów, oraz zaburzeniem obsesyjno-kompulsyjnym. Wskaźniki rozpowszechnienia bywają różne, w zależności od przyjętej definicji diagnostycznej, badanej grupy wiekowej, oraz tego, czy badania przeprowadzano online. Stwierdzono wysokie wskaźniki współchorobowości z zaburzeniami nastroju, a także – u osób młodszych – z zespołem nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi (ADHD). W leczeniu należy uwzględniać wszelkie współwystępujące zaburzenia, ponieważ mogą one powodować lub nasilać problemowe korzystanie z Internetu. Do interwencji specyficznie ukierunkowanych na problemowe użytkowanie Internetu należą: terapia poznawczo-behawioralna i podawanie leków hamujących zwrotny wychwyt serotoniny (SSRI), lecz opracowanie szczegółowych wytycznych postępowania leczniczego wymaga dalszych badań. Jak na medium, które tak radykalnie zmieniło nasze życie, nadal zdecydowanie za mało bada się wpływ Internetu na psychikę człowieka. Potrzebne są dalsze badania nad patofizjologią, epidemiologią, naturalnym przebiegiem i leczeniem problemowego użytkowania Internetu. Na uwagę zasługują również subtelniejsze zmiany psychiczne, takie, jak rozhamowanie, które wydają się charakteryzować zachowanie ludzi w Internecie – nawet, jeśli niekoniecznie uważa się je za patologiczne.