2011 zeszyt 2

Powrót do zeszytu

Tom 20, zeszyt 2

Artykuł specjalny

Wytyczne WPA: jak przeciwdziałać stygmatyzacji psychiatrii i psychiatrów

Norman Sartorius1, Wolfgang Gaebel2, Helen-Rose Cleveland2, Heather Stuart3, Tsuyoshi Akiyama4, Julio Arboleda-Flórez3, Anja E. Baumann5, Oye Gureje6, Miguel R. Jorge7, Marianne Kastrup8, Yuriko Suzuki9, Allan Tasman10
1. Association of the Improvement of Mental Health Programmes, Genewa, Szwajcaria
2. Department of Psychiatry and Psychotherapy, Heinrich-Heine-University, Düsseldorf, Niemcy
3. Queen’s University, Kingston, Kanada
4. Department of Psychiatry, Kanto Medical Center, University of Tokyo, Japonia
5. WHO Regional Office for Europe, Kopenhaga, Dania
6. Department of Psychiatry, University College Hospital, Ibadan, Nigeria
7. Federal University of Sao Paulo, Brazylia
8. Center for Transcultural Psychiatry, Psychiatric Clinic, Rigshospitalet, Kopenhaga, Dania
9. National Institute of Mental Health, Department of Adult Mental Health, Tokio, Japonia
10. Department of Psychiatry and Behavioral Sciences, University of Louisville, KY, USA
Postępy Psychiatrii i Neurologii 2011; 20(2): 89–104
Słowa kluczowe: stygmatyzacja, psychiatria, psychiatrzy, ogół społeczeństwa, media, studenci medycyny, pacjenci i rodziny, zasady etyczne

Streszczenie

W roku 2009 Prezydent WPA powołał GrupęRoboczą, która miała zbadać dostępne dane z badań naukowych dotyczące stygmatyzacji psychiatrii i psychiatrów, oraz sformułować zalecenia co do działań, jakie mogą podjąć krajowe towarzystwa psychiatryczne i psychiatrzy jako profesjonaliści, aby zmniejszyć stygmatyzację swojej dziedziny i zapobiegać zarówno stygmatyzacji, jak i jej niegodziwym konsekwencjom. W tym artykule przedstawiono podsumowanie wyników prac oraz zalecenia Grupy Roboczej. Grupa Robocza dokonała przeglądu literatury na temat wizerunku psychiatrii i psychiatrów w środkach masowego przekazu oraz opinii o psychiatrii i psychiatrach wśród ogółu społeczeństwa, studentów medycyny, nie będących psychiatrami profesjonalistów w dziedzinie zdrowia, oraz osób z zaburzeniami psychicznymi i ich rodzin. Dokonano również przeglądu danych z badań naukowych na temat interwencji, jakie podjęto w celu zwalczania stygmatyzacji i wynikającej z niej dyskryminacji, a także sformułowano szereg zaleceń adresowanych do krajowych towarzystw psychiatrycznych i do poszczególnych psychiatrów. Grupa Robocza położyła nacisk na określenie najlepszych sposobów postępowania w psychiatrii i ich stosowanie w służbie zdrowia, oraz na udoskonalenie programów szkolenia pracowników opieki zdrowotnej. Zalecono również krajowym towarzystwom psychiatrycznym nawiązanie kontaktów z innymi stowarzyszeniami profesjonalistów, z organizacjami pacjentów i ich rodzin oraz z mediami, aby szerokim frontem podejść do problemów stygmatyzacji. Grupa Robocza podkreśliła także, jak wielką rolę mogą odegrać psychiatrzy w zapobieganiu stygmatyzacji psychiatrii, kładąc nacisk na potrzebę nawiązywania pełnej szacunku relacji z pacjentem, ścisłego przestrzegania zasad etycznych w praktyce psychiatrycznej, oraz utrzymywania kompetencji zawodowych na wysokim poziomie.