Streszczenie
Cel. Badanie związku między relacją terapeutyczną a ciągłością opieki w pozaszpitalnej opiece psychiatrycznej.
Metoda. Badaniem objęto 64 pacjentów i 10 profesjonalistów z zespołu leczenia środowiskowego oraz 25 pacjentów i 9 profesjonalistów z poradni zdrowia psychicznego. U pacjentów rozpoznawano zaburzenia z kręgu psychoz, ustalane według kryteriów ICD-10. Nasilenie objawów mierzono skalą PANSS, do oceny relacji terapeutycznej stosowano skalę STAR a ciągłość opieki oceniano za pomocą własnego kwestionariusza inspirowanego jednym z programów kanadyjskich. W analizie statystycznej wykorzystano korelację rangową Spearmana i test Kruskala-Wallisa.
Wyniki. Profesjonaliści lepiej oceniają relację terapeutyczną, gdy zachowana zostaje stałość osoby prowadzącej leczenie. Profesjonaliści pracujący w warunkach opieki środowiskowej i opieki poradnianej lepiej oceniają relację terapeutyczną z pacjentami o mniej nasilonych objawach psychotycznych. Dostrzegają oni również mniej trudności emocjonalnych w pracy z pacjentami, u których rozpoznano więcej objawów psychotycznych. Starsi pacjenci lepiej oceniali relację terapeutyczną oraz takie jej wymiary, jak „pozytywna współpraca" i „pozytywne oddziaływania". Starsi lekarze i terapeuci lepiej oceniali swoje oddziaływania wobec pacjentów.
Wnioski. Stałość osoby prowadzącej leczenie jest ważna dla ogólnej oceny relacji terapeutycznej przez profesjonalistę oraz dla takich jej wymiarów jak „pozytywna współpraca" i „pozytywne efekty oddziaływania".