Streszczenie
Cel: Celem artykułu było przedstawienie zagadnienia monomanii w kontekście klinicznym oraz społeczno-prawnym, ze zwróceniem uwagi na polską literaturę przedmiotu.
Poglądy: Monomania była terminem diagnostycznym, szczególnie popularnym we Francji w XIX wieku, pojawiającym się w pierwszych klinicznych podziałach chorób psychicznych. Koncepcja monomanii z jednej strony dała podstawę do wyodrębnienia depresji i manii w ich współczesnym rozumieniu, a z drugiej przyczyniła się do rozwoju wiedzy o zaburzeniach urojeniowych, a także łękowych i osobowości. Monomania miała również kontekst społeczny oraz prawny, inicjując dyskusję na temat zmniejszonej poczytalności. Polska literatura psychiatryczna drugiej połowy XIX wieku dość obszernie traktowała o monomanii, śledząc jej rozwój oraz zmiany zakresu pojęciowego, który definiowała. W pierwszej połowie XX wieku monomania w polskiej literaturze psychiatrycznej pojawiała się głównie w kontekście rozważań o poczytalności zmniejszonej, a polscy lekarze psychiatrzy brali udział w tworzeniu prawodawstwa dotyczącego poczytalności zmniejszonej. Przepisy o znacznie ograniczonej poczytalności uchwalono w Polsce w 1932 roku.