Archiwum 1992–2014

W ostatnich latach pojawiły się liczne doniesienia dotyczące związku zespołu bezdechu sennego (ZBS) z chorobami naczyniowymi mózgu. Zauważono, iż częstość występowania ZBS u chorych z przebytym udarem mózgu jest większa niż w populacji ogólnej. Oceniano wpływ różnych czynników na występowanie, rodzaj i stopień nasilenia ZBS, m.in. BMI, wiek, płeć, choroby towarzyszące, lokalizacja ogniska udarowego, typ udaru, stopień niesprawności ruchowej. Rola ZBS w patogenezie chorób naczyniowych mózgu nie została, jak do tej pory, dokładnie poznana. W dostępnej literaturze wymienia się liczne czynniki mogące pośrednio lub bezpośrednio wpływać na zwiększone ryzyko wystąpienia udaru mózgu u osób z ZBS, a mianowicie: wzrost ciśnienia śródczaszkowego, spadek przepływu mózgowego, wahania ciśnienia tętniczego towarzyszące bezdechom, utrwalone nadciśnienie tętnicze, zaburzenia rytmu serca, wzmożona agregacja płytek krwi, spadek aktywności fibrynolitycznej, przyspieszona miażdżyca naczyń krwionośnych, podwyższenie hematokrytu, wzmożona aktywność układu wegetatywnego. ZBS może być nie tylko czynnikiem ryzyka udaru mózgu, ale również jego następstwem. Po udarze mogą, bowiem pojawiać się zarówno bezdechy o charakterze obturacyjnym jak i centralnym. ZBS niekorzystnie wpływa na rehabilitację oraz pogarsza rokowanie. W związku z tym, szybkie rozpoznanie ZBS u chorych po udarze mózgu oraz wdrożenie odpowiedniego leczenia i postępowania zapobiegawczego może pomóc w obniżeniu śmiertelności i lepszej rehabilitacji.