Archiwum 1992–2014

Cel. Ocena rozpowszechnienia nieprawidłowej masy ciała oraz czynników z nią związanych u pacjentów z nieorganicznymi zaburzeniami psychicznymi, przyjmowanych do oddziału psychiatrycznego w szpitalu ogólnym.
Metoda. U 210 osób z zaburzeniami schizofrenicznymi, afektywnymi i adaptacyjnymi określono częstość występowania niedoboru masy ciała, nadwagi i otyłości oraz analizowano związek wielkości BMI z czynnikami demograficznymi, sytuacją życiową orazprzebiegiem choroby psychicznej.
Wyniki. Niedobór masy ciała występował u 8,1%, a nadmierna masa u 47,6% badanych. W całej badanej grupie nie obserwowano istotnego związku pomiędzy BMI a rozpoznaniem psychiatrycznym, płcią, poziomem wykształcenia i wykonywaniem lub nie pracy zarobkowej. Stwierdzono dodatni związek pomiędzy wielkością BMI a wiekiem, przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych, liczbą hospitalizacji, liczbą lat choroby i posiadaniem aktualnie partnera życiowego, a ujemny - nadużywaniem alkoholu i innych substancji psychoaktywnych. Analiza regresji wykazała zróżnicowane predyktory wzrostu BMI w grupach diagnostycznych: w zaburzeniach adaptacyjnych - niskie wykształcenie i posiadanie partnera życiowego, w schizofrenii - przyjmowanie leków przeciwpsychotycznych i wiek. W zaburzeniach afektywnymi nie wyodrębniono predyktorów.
Wnioski. U chorych przyjmowanych do oddziału psychiatrii problemem wymagającym uwagi jest zarówno nadwaga, jak i niedowa-ga. Pozytywny związek pomiędzy BMI a przyjmowaniem leków przeciwpsychotycznych u chorych z rozpoznaniem schizofrenii wskazuje na konieczność monitorowania parametrów metabolicznych oraz prowadzenia oddziaływań edukacyjnych wobec pacjenta i rodziny. U chorych z zaburzeniami adaptacyjnymi dominujące znaczenie mają czynniki kulturowo-obyczajowe. Zachodzi potrzeba oceny ryzyka nadmiernej masy ciała w większej liczbowo grupie chorych z zaburzeniami afektywnymi.